diziyle ilgili replikler

17. Bölümden

A:Demir vaktin var mı?Biraz konuşabilir miyiz?...Aniden böyle uzaklaşmanın sebebi yine sizin geçmiş meseleleriniz mi?Eğer bu olanlar babamla ilgiliyse bilmek istiyorum.Çünkü onun böyle mutsuz olmasını istemiyorum.Neden sadece gerçeği anlatmıyorsun?En kolayı bu.
D:İyi o zaman dinle Asi.Çiftliklerden birinde işçi olarak çalışan bir kız varmış.Bir adamı çok sevmiş.O kadar safmış ki sevgisi o adama bütün kalbiyle inanmış, güvenmiş.17 yaşında bu kız Asi.Sevdiği adamla onu cennetin beklediğine inanırken birden cehennemde bulmuş kendisini.O adamdan hamile kalması bütün hayatını mahvetmiş.Yapayalnızmış bebeğini doğururken.Sevdiği yanında değilmiş.Kızın bebeği elinden alınırken öylece seyretmiş.O kadın teyzem Asi.
A:Peki o adam kim?Kim genç bir kıza bu insafsızlığı yapar?
D:Onu sen bulacaksın Asi.Bulduğun zaman bana hak vereceksin.

GEÇMİŞTE Kİ SIR AÇIĞA ÇIKIYOR...

İHSAN:Yoo doğru olamaz
ASLAN: Baba ne oluyor,birşeymi yaptım da herkes şeytan görmüş gibi bana bakıyor,Allah allah niye burdayız baba,babamla bir derdiniz mi var kimse birşey demeyecek mi
DEMİR:Sakin ol ,kimsenin kimseyle bir derdi yok
SÜHEYLA: Ökkeş inanmak istiyorum..sen biliyorsun..bir tek sen
ASLAN:Neyi biliyormuş babam,iyice bilmeceye döndü bu iş
DEMİR:Teyze...
ASLAN:ee ne oldu şimdi ben birşey anlamadım,anlayan var mı
DEMİR:Teyzem seninle konuşacaktı
ASLAN: Onun ne işi olur benle
DEMİR: Daha sonra söyler ne söyleyecekse
ASLAN: Bizi boşu boşunamı çağırdı ayağına,hanfendi konuşmaktan vazgeçmiş,ne dikilip duruyoruz burda baba,gidelim
İHSAN:Sen git,baban bana lazım,Ökkeş ile konuşacaklarım var,biz gidelim...

**************

ÖKKEŞ:Ne yapayım bilemedim,Aslan kucağımda kendimi bilmeden yürüdüm,ne kadar yol yürüdüm hengi derelerden bata çıka geçtim bilmiyorum,yürürken hep gözüm arkada korkuyorum da bir yandan,ayak izlerimi bulsalar gelip günahsız yavruyu elimden alacaklar,be deremiydi başkasımıydı suyun içinden geçerken birden adım atamaz oldum,oğlan ağlamıyordu artık,gözünün akı karanlıkta ateş gibi parlıyordu öyle,baan bakıyordu ta gözümün içine içine bakıyordu,bir çare göster Allah'ım diye yalvardım,bu biçarenin kaderi senin elinde Ökkeş,Yusuf ağa ölüm fermanını verdi bu çocuğum ama ağadan korkma Allah'tan kork dedim,böyle bıraksam kaybolur gider dedim...ben bu vicdanımla kaç yıl hesaplaştım biliyormusunuz?
İHSAN: Bunca zaman kalbine gömdün sırrını.oğlanı büyüttün adam ettin,kaç kez oturup konuştuk seninle geçmişten bahsedip dertleştik..Süheyla yıllar sonra döndü,neden döndü anlamaya çalıştık,hiç renk vermedin ağzını açıp tek laf etmedin ökkeş,bana gücenme ama insanın aklına başka şeyler geliyor...yoksa bir hesap yapıp oğlun bu deyip Aslan'ı mı öne sürdün?
ÖKKEŞ:Neyin hesabını yapacağım İhsan bey..canımdan çok sevmişim ben,oğlum demişim Aslan'a...kendi kanımdan değil diye mi böyle konuşuyorsun,insan evladı üzerinden hesap yaparmı..sen,sen yaparmıydın çocuklarına böyle birşey
İHSAN:Her yönüyle düşünmem gerekiyor ökkeş..bu anlattıkların herkesin hayatını değiştirecek,sende biliyorsun
ÖKKEŞ: Ben olanı anlattım..kendi elimle değiştirdim çocukları..ölen oğlumun yerine Aslan'ı götürüp Fatma'nın kucağına verdim..Yusuf ağa aleme rezil olurum derdindeydi..Süheyla'nın çocuğu yaşamayacak diyordu,işçi kızının bebesini ihya mı edeceğim diyordu,o çocuğu yok et gözüm görmesin diyordu,sizde babanızın neler yaptığını biliyorsunuz,babanızın hiçmi suçu yok İhsan bey..bunca yıl karıncayı incittim mi,Allah'ın verdiği cana kıymadım yaşattım suçum bu mu

**************

SÜHEYLA:Kafam karmakarışık...bunlar doğru mu İhsan..ökkeş'in söylemeye çalıştığı doğru mu?
İHSAN:Konuştum onunla herşeyi anlattı..aradığın çocuk Aslan..
SÜHEYLA: Bana bu haksızlığı nasıl yaptınız?
İHSAN. Ben sana yardım etmeye çalışıyorum ne haksızlığı
SÜHEYLA: Bende ablam gibi kendimi şu suyamı atayım ne yapayım,oğlumu benden nasıl saklarsın
İHSAN:Ne diyorsun sen Süheyla..herşeyi bende bu gün öğrendim..o gece çiftlikte 2 doğum olmuş Fatma'nın doğruduğu çocuk ölmüş,Ökkeş çocukları değiştirmiş
SÜHEYLA:Sana inanmıyorum
İHSAN. O zaman gidip Ökkeş ile konuşturacağım seni,gidiyoruz hadi
SÜHEYLA: Oğlumu Ökkeş'in büyüttüğünü bilmiyormuydun
İHSAN:Kendine gel beni suçlamaya hakkın yok,olanlarda senin payın daha büyük Süheyla,bunu unutma..ben seni hiç suçladım mı,hiçbirşeyin hesabını sordum mu...yıllardır yanımda büyüyen Aslan'ın kardeşim olduğunu öğrendim,bunu nasıl içime sindirebilirim
SÜHEYLA:Ne denin sen
İHSAN:Nasıl yaptın bunu,babamın yatağına nasıl girdin sen
SÜHEYLA(sağlam bir tokat atar): Ne diyorsun sen,senin dışında kimse dokunmadı bana,demek baban sana böyle söyledi haa,sende inandın haa,o gece senin çocuğunu doğurdum ben ahırda,senin çocuğunu(arkasını döner gider)
İHSAN:yoo ben bunları bilmiyordum ,ben hiçbirşey bilmiyordum,ne diyorsun sen,Süheyla dinle,ama babam...ben hiçbirşey bilmiyordum,sevdiğim bir kıza bunu nasıl yaparım,bilseydim seni bırakırmıydım
SÜHEYLA:Neden gitmeme izin verdin,neden bu şehirden kovulmamıza izin verdin

18.BÖLÜM

KADIN:Hemen ye 2 lokma gidersin..(eşine)..ekmeği unutmuşum bir getiriversene..kapıyada bakıver gitmişken
HÜSEYİN: (aSİ'ye).ye ye yoğurtta koy üstüne
ADAM: Demir bey hoşgeldiniz buyrun
DEMİR:Hoşbulduk
HÜSEYİN: dEMİR abide geldi ne güzel ya
DEMİR: Ufaklığı merak ettim bir sorayım dedim(tabi işin düştü yine daha önce niye sormadın paşam )
HÜSEYİN: Gel gel demir abi annem dolma sarmış
ADAM: dEmir bey buyrun Asi hanım da içeride,soframızda hazır kaynanaız seviyormuş,tam da üstüne geldiniz(ya ne demezsin kaynanası pek sever kendisini)
DEMİR: 2 dakika gireyim ufaklığın gönlü olsun bakalım(hangi ufaklığın gönlü acaba )...(içeri girer)..iyi geceler..afiyet olsun
KADIN:Hoşgeldiniz demir bay
DEMİR:Zahmet etmeseydiniz(ne zahmeti paşam zaten hazır yemek,sen kaynanana dua et seviyormuş seni)
KADIN: ne zahmeti dEMİR bey olurmu öyle şey,bunun siz çektirdiklerine sayın(kuru iftira ne çektirmesi bu çocuk sayesinde gönül işini çözecek demir)
saati kırmış korkmuuş sanki babası dövecek,Asi ablası getirdi sağolsun
DEMİR: Demek ikiniz beraberdiniz(bilmiyormuydun sanki)
KADIN: Bu oğlanın boyundan büyük aklı var Demir abisi(kimi kime övüyon canım abiside aynı marifetlere sahip değil mi )Asi kızımızı tutmuş buraya avukatlığını yapsın diye getirmiş
DEMİR:Nasıl Asi ablanın avukatlığından memnunmusun?
HÜSEYİN:Memnunum niye olmayayım o benim en sevdiğim ablam,yesene Demir abi
DEMİR:Asi ablandan kalırsa yiyeceğim(bak sen )
KADIN:Ye Allah aşkına sofraya oturmuşun yemeden olur mu(olmaz tabi hem onun aklı yemektemi )Asi şu tencereyi veriver bi
ASİ: Ben hallederim(fırsat buldum kendi ellerimle servis yapacağım)
DEMİR:sEN yorulma(şimdiden evde işleri müşterek yapacağımızın sinyalini vereyim gözü korkmasın benden)
ASİ:nİYE YORULAYIM,bırak(bunca işin altından kalkmışım mümkünü yok sana servis yapacağım)
DEMİR: dÖKÜLECEK(biraz daha devam etsin güzelim sarmalar gidecek)
ASİ:e çekmezsen dökülmez Demir..bırakı o zaman..
DEMİR:Asi...peki(yok anam yok bu kız ile başa çıkılmaz )
ASİ:Yeter mi(oh canıma minnet sonunda servis yaptım)
DEMİR:sARMA bu tek tek koyman gerekmiyormu(bu kız servis işinden anlamıyor gitti canım sarmaların şekli)
ASİ:Afiyet olsun(alacağı olsun teşekkür edeceğine neler dedi,oysa itinayla dizmişti)
DEMİR:Sürahiyi uzatırmısın Asi
ASİ:Sana daha yakın
DEMİR:Annen merak etmiş bir ara istersen defne söyledi
ASİ:Telefonumu evde bırakmıştım seninkini kullanabilirmiyim
DEMİR:Sürahiyi verirsen olur..doldurmayacakmısın..

DEMİR:iyi geceler
KADIN-ADAM: İyi geceler
ASİ:İyi geceler
KADIN:Yine bekleriz asi hanım buyrun
HÜSEYİN:İyi geceler asi abla,güle güle demir abi

DEMİR:Asi beklermisin biraz nereye gidiyorsun,ben seni eve bırakırım araba hemen şurda
ASİ:Ne yapacağımı bilmiyorum ama eve gitmek istemiyorum,kimsenin yüzünü görmek istemiyorum anlamıyormusun..nereye baksam
DEMİR:Tamam gitmeyiz ama bak yağmur başladı..bu sefer ısrar etmeyeceğim
ASİ:Anlamıyorsun..merak etme sorunlarımı kendim hallederim,
DEMİR:Hadi yürüyelim ıslanacaksın..sırılsıklam oldun hala laf dinlemiyorsun
ASİ:Yürümek istiyorum..hem sen evine gitsene benim yüzümden ıslanıyorsun
DEMİR: Bak bunu iyi akıl ettin,birazdan diner
ASİ:Ama kendim gideceğim
DEMİR:İzin vermem
ASİ:hem sen niye gitmiyorsun,niye beni yanlız bırakmıyorsun

KADIN. Bizde gençkken saçak altlarından çok medet umduk,güzel kız sözlün mü nişanlın mı...

DEMİR: Nereye gelmişiz,benimle gel Asi sana birşey göstereceğim...sana hemen kurulanacak birşeyler bulurum...yani umarım bulurum..bu işini görür
saçlarını kurula istersen
ASİ:Sağol
DEMİR: Bunu da giy ev soğuk
ASİ:Üşümüyorum sağol
DEMİR:Çıkıyorum döndüğümde bunu giyinmiş ol
ASİ:Gitmene gerek yok...bu ev kimin.duymadın herhalde,anahtarın yerini bile biliyorsun,ev kimin(duymaz tabi çocuk biraz daha saçını kurulamaya devam etseydin son nefesini verecekti nerdeyse )
DEMİR: Burası benim doğduğum ev..bunu annem yaptı
ASİ:Çok güzel..neden kuş resmi acaba
DEMİR: Babam severmiş kuşları,onun hatırına yaptığını söylerdi,aslında 2 taneydi,biri melek diğeri ben
ASİ:İkincisi nerde
DEMİR: Diğerini annemin başucuna koydum,ondan kalan sadece bu işte
ASİ: Buraya sahip çıkmışsın ne güzel
DEMİR:Topacımı hep yukarıya saklardı,ben de ulaşamazdım..yağmur azaldı çıkalım istersen

DEMİR:Teşekkür ederim seni eve bırakmamı sonunda kabul ettin
ASİ: Bu saatte başka şansım kalmamıştı
DEMRİ:Ayrıca yağmurda ıslanmak iyi geliyor
ASİ:İyi geceler Demir
DEMİR:İyi geceler

ASİ:Sen herşeyi biliyordun,ne zamandır biliyorsun
DEMİR: Bu neyi değiştirir
ASİ:Hikayedeki işçi kız teyzen güvendiği adamda babamdı,bumuydu bana hak vereceksin dediğin şey,insafsız dediğim adam benim babamdı,teyzeni terkenden oydu
DEMİR:Gerçek bu,kimsenin yapabilecek birşeyi yok Asi,Aslan ikisinin oğlu,Aslan senin abin benimde kuzenim
ASİ: Bu kadar kolaymı açıklamak,sırların yalanların bir parçası olduğumu bilmiyordum,keşke baştan herşeyi açıklasaydın,keşke benden uzak duracağına bunları söyleseydin
DEMİR:Anlatsam inanırmıydın..söz konusu olan babandı,herşeyden fazla sevdiğin baban
ASİ:Artık kime güveneceğim ben

19. Bolum

Demir:

Neden insan imkansizi ister?
Neden kalbine soz geciremez?
Neden vazgecmeyi bir turlu beceremez?
Hastalik gibi, olum gibi birsey bu, kacsam da kurtulmak imkansiz.
Uzaklassam yaklasiyor, yaklassam uzaklasiyor.
Olmayacak biliyorum, bizim birlikte olmamiz imkansiz.
Bir durdurabilsem kendimi
Onu dusunmekten bir vazgecebilsem...

19. bölüm Demir-Asi uçak sahnesi

asi oturur,yanındaki koltuğa birkaç tane dergi bırakır demir.asi şaşkın şaşkın bakar.
demir: yolda ne okursun bilemedim,ne bulduysam dergi filan aldım.
asi: sen de mi istanbul'a gidiyorsun?
demir: ee,gördüğün gibi öyle.
asi: kerimin geleceğinin zannediyordum.defne de endişelendi,niye haber vermedi?
demir: son anda karar değiştirdik.(asi camdan dışarıyı izler) kemerini tak istersen.
( asi beceremez,demir takar kemeri)
demir: nerde kalacaksın?
asi: galata kulesine yakın bir otelde.
demir: randevun nerde?
asi: bilmem,adres çantamda,yukarda.
demir: kaçta?
asi: öğlen.sen niye bu kadar çok soru soruyorsun?
demir: bir araba ayarlarız yarına,seni istediğin yere götürür.
asi: ben hallederim,zahmet etme.hem dedem ayarlayacaktı.
demir: bırak da senin için birşey yapayım asi...
( uçak kalkarken asi nefes almakta zorlanır korkudan.)
demir: asi...(elini tutar) şimdi derin bir nefes al,sonra da tut nefesini. dediklerimi aynen yap,panikleme. kendini rahat bırak.şimdi nefes ver.gevşe,içinden rahatla diyerek tekrarla.(asi biraz sakinleşir)

havaalanı çıkışı ve araba

asi: ben burdan ayrılıyorum,görüşürüz.
demir: görüşür müyüz? izin verir miyim sence?
asi: senden izin mi alacağım?
demir :benimle gelir misin?(arabaya doğru gider,asi de peşinden)
şoför: hoşgeldiniz demir bey.
demir: hadi bin,ben seni götürürüm.
asi: ben kendim giderim.( demir asinin elinden çantasını alır,şoföre verir.arabaya geçer oturur. asi de biraz tereddüt ettikten sonra biner.)
demir: telefonunu aç artık,arayabilirler.(demirin telefonu çalar)tamam,öğlen çırağanda yemekteyiz.iki gibi şirkete geçiyoruz.sonra?mimarla şirkette buluşma...evet?tamam...tamam...(asiye döner) birlikte bizim şirkete gidelim,ordan ben seni arabayla bıraktırırım.
asi: gerek yok.gerisini ben hallederim,sen kendi işlerinle ilgilen.
demir : (telefona) bütün gün dolu olabilir ama akşamı boş bırakalım,ilgilenmem gereken bir misafirim var.( bu sırada asinin elindeki kağıdı almış,ona bakıyordur.)
demir: istanbula ilk gelişinmiş,doğru mu?
asi: defnenin de ağzında hiç bakla ıslanmıyor.
demir: ilk geleni biraz şaşırtır bu şehir.öğrenmek de pek kolay değil. beklediğinden çok daha farklı şeylerle karşılaşabilirsin.yolları falan karıştırabilirsin,dikkat et.
asi: sadece bir gün kalacağım,gideceğim yerler belli,adresleri var.kaybolmam herhalde.

otel...

demir: asiye kozcuoğlu adına bir oda ayrılmış.
asi: dedem ayırtmıştı,cemal bey adına da olabilir.
görevli: hemen kaydınıza bakıyorum efendim.304 numaralı oda efendim.
demir: haliç tarafına mı bakıyor o oda?
görevli: hayır efendim,kule tarafına bakıyor.
demir: mümkünse odayı değiştirelim.
görevli: tabi efendim
demir: hanfendi haliç tarafına bakan odayı tercih edecektir.
görevli: hay hay...102.asiye hanım,bilgileriniz için kimliğinizi rica edeyim.
asi: sen bu otelin bütün odalarını ezbere biliyorsun galiba...
demir: yabancı konuklarımız bu tür tarihi yerleri beğeniyor.biz de buralarda ağırlıyoruz.o nedenle biliyorum.
bir başka görevli :buyrun asiye hanım,ben size kahvaltı salonunu göstereyim.burdan...
demir: bir oda daha istiyorum,ben de kalacağım bu akşam.
görevli: hay hay efendim.
demir: nasıldı kahvaltı salonu,beğendin mi oteli?
asi: güzel bir otel,çok beğendim.
demir: kahvaltıya davet edersin artık.
asi: sen zaten biliyorsun burayı,ilgini çekeceğini zannetmiyorum.(asansör düğmesine basacak olur)
demir: ben bastım.
asi: ben bu istanbulda tek başıma bir asansör düğmesine bile basamayacağım galiba.
(asansöre binerler,bakışlar malumunuz)
(odaya gelirler)
asi: ne güzel bir oda.demir şu manzaraya bak.
demir: ben seni aşağıda bekliyorum
asi: başımda beklemen gerekmiyor.hem senin işlerin yok muydu?
demir: odana yerleş gel,aşağıdayım.şirkete gidiyoruz.sana arabanı ayarlayacağız.
asi: birazdan inerim.

şirkette...

... : demir bey araba hazır.
asi: hemen gidebiliriz.
demir: telefonun açık olsun,ararım seni.
asi : hı hı (yavaşca kafa sallar)

kaybolmuş asi

telefon konuşması...

asi: demir!!
demir: öyle bir cadde yok mu?...dur sakin ol,sen şimdi nerdesin?leventte mi? o zaman solunda küçük sıralı dükkanlar olmalı.ordan ilerle.
asi: burda dükkan falan yok.etrafta gökdelenler var.nerdeyim ben yaa
demir: eyvaaah,sen 4. leventte inmişsin.orda bekle bir yere ayrılma.yanlış yerde inmişsin.asi...neden sana verdiğimiz aracı kullanmadın?
asi: ben yanlış yerde inmedim,leventte indim işte.bana 1. levent demediler ki... hem kendim dolaşmak istedim ne var bunda?
demir: sana kaybolursun demiştim.
asi: evet kayboldum,sevinebilirsin,haklı çıktın!
demir: bekle beni,hemen gelip seni alacağım.


(demir gelip bankta asinin yanına oturur)
demir: şimdi söyle bakalım,nereye gitmek istiyorsun?
asi: aşiyana gidecektim

çay içerlerken...

asi: hayatımız tamamen değişti,artık eskisi gibi olamayız.
demir: teyzemi suçluyorsun,düzeninizi teyzem bozdu diye düşünüyorsun.
asi: öyle birşey söylemedim.ben babama kızıyorum.
demir: kızdığın baban değil asi.bunun belki sen bile farkında değilsin.ama unutma,baban da hiç masum değil.
asi: aslında kimseyi suçlamaya hakkımızyok.o zamanlar ne yaşadıklarını bilemeyiz.sadece ilk şoku atlatmaya çalışıyorum....sen ne zaman öğrendin?
demir: defneyle kerimin nişanında.
asi: bu yüzden bana uzak durdun.haklısın,birbirimizden uzak durmamız gerekiyor.


demir asiyi otele bırakır...
demir: akşam ne yapacaksın?
asi: bilmem,düşünmedim.odamda manzarayı seyrederim herhalde.
demir: gece ışıklarıyla istanbul çok güzel olur.ama ben senin yalnız kalmanı istemiyorum.seni alırım,yemeğe gideriz birlikte.
asi: birbirimizden uzak durmamız gerekiyor demiştik.
demir: ama bu acil bir durum. bu koca şehirde seni yalnız bırakmak olmaz değil mi?
(asi arabadan çıkar,demir de çıkar)
demir: anlaştık değil mi?akşam benimle geliyorsun?
asi: hayır desem kabul edecek misin?
demir: hayır.

lobide...
demir: çok mu beklettim?özür dilerim,trafikte takılıp kaldım.istanbul bu işte gördün,tam bir bela.kızma bana,bozmayalım bu geceyi lütfen.(telefonu çalar)efendim...yooo,oteldeyim ben galatada...gelemem şimdi,imkansız.daha sonra katılırım belki.(kapatır) yaa,nasıl yapalım bilmiyorum,bugün bir iş anlaşması yaptık,gece kutlarız demişlerdi unutmuşum.şimdi de buraya geliyorlar,atlatmaya çalıştım olmadı.istanbuldan neden kaçtığımı anladın mı şimdi?burda hayat gece gündüz iş,kaçış yok.


oda kapısında

demir şaşkın...
asi: beğenmedin mi?olmadı değil mi? çok abartılı bence de...defne son anda valizime tıktı,keşke kendi kıyafetlerimden birini getirseydim.
demir : (ilk şoku atlattıktan sonra) yoo,çok yakışmış.çok güzel görünüyorsun.
asi: demek ki güzel bir elbisenin marifeti bu.defne boşuna ısrarla koymadı valize.
demir: güzel olan elbise değil asi,sensin.
asi : ben şalımı alıp geliyorum.
demir: girebilir miyim?
asi: hı hı... ama gecikmiyor muyuz,arkadaşların bekliyor.
demir: beklesinler,sorun değil.( hediyeyi uzatır)bunu takar mısın?
asi: ne bu?
demir: defnenin nişanında sana bunun benzerini almıştım ama veremedim bunu onun yerine kabul eder misin?(asi gülümser,saçına takmasını ister)
demir: becerebilir miyim (dese de takar)


demir asinin elinden tutarak arabadan çıkarır...
asi:burası mı?
demir: evet.bu arada ben de senin otelinde kalıyorum bu gece.yoksa aklım sen de kalacaktı.(içeri girerken) göz kamaştırıyorsun...


barmenin demirin konuşmasına tepkisi

barmen: boşuna uğraşmayın,sizin işiniz zor.
demir: neden?
barmen: üstünüzden akıyor,çok aşıksınız.bence aşka boyun eğin,tadını çıkarın.neden kaçmaya çalışıyorsunuz ki???

19. Bolum Orman Sahnesi

Asi: Aslaaan.
Aslan: Sen de geldin demek. Bak babamiz da burda.
Asi: Ne yaptigini saniyorsun sen? Birtek senin mi canin yandi? Biz tas miyiz?
Aslan: Asi cekin gidin.
Asi: Ne hakla eline tufek almis ustumuze cevirirsin? Kim korkacak ben mi babam mi? O tufekle gercekleri degistiremezsin Aslan.
Aslan: Defolun.
Demir: Aslan kendine gel sakin ol.
Asi : Bir ofkeyle yine ortaligi birbirine kattin. Indir o tufegi elinden.
Aslan: Bunu niye getirdin buraya? Tabii onunla da akrabayiz oyle ya. Yigen mi oluyoruz senle Demir Efendi?
Demir: Su tufegi birak artik.
Aslan: Birakmassam ne yaparsin?

Ve tufek patlar.

20. Bölüm Asi-Demir Son Sahne:

Leyla: Şimdi Süheyla abla aradı. Nerdesiniz? diyor. Merak etmiş. Ben önden gidip ortamı yumuşatacam.
(Asi Demir'e bakar.)
Demir:Sağol Leyla bugün biraz da her şey sayende yolunda gitti.
Leyla: Dur bakalım daha işimiz bitmedi. Hadi görüşürüz. İyi akşamlar.
Asi: İyi akşamlar.
Demir: İyi akşamlar.
(Asi içeri gitmeye yeltenir.)
Demir: Girme. (Asi Demir'e bakar.) Biraz bekle 2dk.
Asi: Defne'yi yalnız mı bırakayım?
Demir: İçerde ne olacaksa olacak. İkimiz de engel olamayız artık. Ok yaydan çıktı. Şimdi onlar evli ailelerin tepkisiyle onlar muhatap olmalı.
Asi: Bizimkilerin tepkisini düşünemiyorum bile.
Demir: Bizim cephede de pek kolay olmayacak. Leyla teyzemi yumuşacatıp durumu hafifletebilirse şanslıyız.
Asi: Siz hep böyle birbirinizi idare eder misiniz? Leyla her konuda yanında hayatında vazgeçilmez olmuş. Teyzen her şeyi adım adım düzenliyor. Biri seni büyüten, diğeri geleceğini düzeleyecek olan iki kadından bahsediyoruz.
Demir: Asi sen ne söylemeye çalışıyorsun?
Asi: Cevabını bildiğin soruları neden soruyorsun.
Demir:Sen ne söylemeye çalışıyorsun Asi?
Asi: Düşün.

Arada Defne-Kerim_ihsan-Neriman sahnesi var

Demir: Bu imaları bırakıp açık konuş Asi. Böyle üstü kapalı konuşmalardan çok yoruldum.
Asi: Peki. O zaman İstanbul'dan başlayalım.
Demir: Olur başla.
Asi kadının odandan çıktığını gördüm.Neden aranızda bir şey olmamış gibi yapıyorsun?
Demir: Çünkü olmadı.
Asi: Tabi. Ayakkabılarını da öylesine çıkardı heralde.
Demir:Bu konuda daha fazla konuşmak istemiyorum. Çok çirkin geliyor.
Asi: İstanbul'da hiç de öyle gelmiyordu.
Demir:Sen beni hiç tanımıyorsun Asi.(üzgün bakar.) Öyle kadınlarla işim olmaz benim. Çabaları boşunadır.
Asi: Ama Leyla gibi biri olabilir.
Demir: Leyla benim kardeşim sayılır ne diyorsun sen.
Asi:Birbirinizi o kadar iyi tanıyorsunuz ki. Aslında o senin için ideal bir eş olabilir.
Demir: Ben nasıl biriyle evlenmek istediğimi çok iyi biliyorum Asi.
(Asi başka tarafa bakar Demir Asi'ye bakmaya devam eder.)
Demir: O kızın gözleri uçurum gibi dikine bakmalı,
Gözleriyle bütün dünyaya meydan okumalı,(burda Asi Demir'e bakıyor.)
Saçlarının arasından rüzgar geçmeli,
Yüzü tarlalarda kavrulmuş olmalı güneşten,
Atının üstünde gururla oturmalı,
Çamurların arasında prenses gibi dolaşmalı, (Bakışmaları süper burada)
Küstahlığı erdem gibi taşımalı,
Kimseye boyun eğmemeli bana bile,
Bütün bunlara rağmen gözleri sevgi dolu olmalı...
Böyle bir kız tanıyor musun???
İŞTE BÖYLE BİR KIZLA EVLENİRİM ASİ. TABİ O DA BENİ İSTERSE???

kahvaltı...

demir: günaydın...birlikte kahvaltı ederiz diye düşünmüştüm.
asi: böyle birşey konuştuğumuzu hatırlamıyorum.
demir: dün gece haber vermeden çekip gittin.aslında benim kızmam gerekmiyor mu?
asi: bunu şimdi tartışmayalım.
demir: sabahları hep böyle ters misin?
asi: hayır.
demir: gece uyuyamadın mı?
asi: sabaha karşı asansörde tanıdık birilerini görecek kadar uyanıktım.
demir: asi...inan ki düşündüğün gibi değil.(gülümser) kimbilir neler düşündün sen şimdi...
asi: bana hesap vermek zorunda değilsin.taksi gelmiştir.ben havaalanına gidiyorum.
demir: ne taksisi? daha çok var uçağın kalkmasına.asi beni dinler misin?beni yanlış anlamanı istemiyorum.dün geceki olay...
asi: beni hiç ilgilendirmiyor.izninle...
demir: olmaz.birlikte geldik,birlikte gideceğiz.
asi: böyle bir mecburiyetimiz yok.sen işine bak,benimle vakit kaybetme.



asi taksiyle geri dönünce...

demir: daha vakit var,istersen biraz konuşalım.
asi: ben gidiyorum ve konuşmak istemiyorum.
demir: beni dinlemeden bırakmam.
asi: bir an önce senden de,bu şehirden de uzaklaşmak istiyorum demir!bana göre değilsiniz.gidebiliriz.
demir: bu arabayla gideceğim.( arabaya biner)




asi: hiç uçak kaçırmamışmış!!!bu istanbul trafiğini ben bile anladım yani bir günde.görüşmelerini havaalanında yapıyordun herhalde!!!



demir: istersen yanına oturabilirim.uçaktan korkuyorsun,yalnız olma diye...


gece demirlerde...düğün olayı...

asi: dedem... gizli nikah yapmalarını teklif ediyor.başka çare yok diyor. kerime onu söylemeye gelmiştim.
demir: iyi fikir.
asi: ama sonra ne olacak düşünen yok.
demir: bizi bu kadar uzaklaştıran şey,onların da önünde engel olmasın. deden doğru söylemiş.
asi: sen de mi destekliyorsun?
demir: tabi ki destekliyorum.



arabada...
asi: bir dolu iş var,hepsini halletmek gerekiyor.
demir: ben emrindeyim,söyle yeter.
asi: önce defnenin beğeneceği bir gelinlik bulmamız lazım.sonra nikah nerde yapılacak?üff,nasıl olacak?herşey böyle alelacele oldu,
kardeşim evelenecek diye sevinemiyorum bile.
demir: asi abartma istersen.koşullar böyle gerektirdi.yoksa kimse istemezdi böyle olmasını.
asi: tabi,koşullar.bu sorumluluğun bize kalması çok kötü.baksana,etrafta duyulup görülmesin diye başka şehire gidiyoruz gelinlik bakmaya.
teyzen intikam alacak diye olanlara bak.
demir: intikam demesek buna...
asi: tamam,hınç!ama niye? niye onlar başından beri rahat bırakmadı?öyle bir noktaya getirdi ki işleri,baksana;şimdi ailelerden habersiz nikah yapılıyor.
demir: intikam diyelim,hınç diyelim fark etmez.ikisi de hoş değil.haklısın.ben de onaylamıyorum.ama hesap sorulmadığı zaman kötünün yaptığı yanına kalıyor.herkes yaptığının hesabını verir asi,er ya da geç verir.



gelinlik bakarken...
asi: defne hangisini beğenir acaba?bu güzel,beğendim.
demir: ama ben bunu beğendim.
asi: sadece birini seçmek zorundayız.
....: bu konuda hanımlara öncelik tanımak lazım
asi: hayır,beyefendi seçecek.
demir: gözlerini kapatalım,sen de bilmeden seç.hangisi olursa ben razıyım.
asi: kabul ( demir gözlerini kapatır) çok saçma ,şu halimize bak.
demir: sen uzat elini.( kaç göz işaretiyle asinin istediğini seçtirir) sen kazandın.
asi: hiç denemeyecektin.
demir: şansın yaver gitti. asi hanım gelinliği seçmiş oldu, ben de gelinliği seçsem?
....: tabi,tabi istediğiniz gibi...
demir: bu duvakla değiştirebilir miyiz?
....: buyrun.
demir: sen ne dersin asi? hani benim de bir tuzum bulunsun.hem ortak bir noktada buluşmuş oluruz.
....: gelinlik tamam,peki ölçüler?
asi: kardeşimle bedenlerimiz hemen hemen aynı.
....: çok güzel,öyleyse bir giyinin bakalım.
asi: giymesem olmaz mı?
....: tam içinize sinsin.
demir: çok doğru,katılıyorum.üstünde nasıl durduğunu ancak giyersen anlarız. ben de bu arada kerim için damatlıklara bakayım.haa,çıkınca haber ver,fikrimi istersen tabi...


...: o kadar yakıştı ki size...beyefendi siz de birşey söyleyin.nasıl buldunuz?çok güzel oldu değil mi?
demir: gözümü alıyor,bakamıyorum ki...


demir: saçların böyle çok hoş.sana aldığım tarağı takmamışsın.bugün özel bir gün,hem sana çok yakışmıştı.
asi:belki de yanlış kişiye verdin onu.daha yakışacak birileri otel koridorlarında dolaşıyordı.
demir: asi saçmalıyorsun...

21. bölüm asi-demir...

.
.
.
demir: iste böyle bir kızla evlenirim asi, tabi o da beni isterse...
asi: öyle bir tarif ediyorsun ki,sanki onu bulmuş gibisin.o zaman neden bana anlatıyorsun? niye gidip kendisine sormuyorsun?
demir: sence sormalı mıyım?
asi: bilmem...istanbulda bana ait kararları bile senin verdiğin düşünülürse,fikrimi sorman garibime gitti.sen karar ver...
demir: affedersin,unutalım gitsin.
asi: biliyor musun,aramızdaki fark şu: sen nasıl biriyle evlenmek istediğini çok iyi biliyorsun,bense nasıl biriyle evlenmek istemediğimi!bu ikisi aynı şey değil,duymak ister misin? öfkesinin esiri olan,geçmişte yaşananların intikamı için hiçbir engel tanımayan...
demir: başka?
asi: neler düşündüğünü,neler hissettiğini anlatmaktan çekinen,bu yüzden insanlarla arasına kocaman mesafeler koyan,elindeki herşeyden sıkılan,ele geçiremediği herşeyi herşeyi isteyen...
demir: ben böyle biri miyim?
asi: daha bitirmedim! hem seni tarif ettiğimi nerden çıkardın? kendinden fazlasıyla emin olan,aşkını cesaretle savunamayan,engeller karşısında geri çekilen ve evlilik teklifini yüreklice,açık açık yapamayan biriyle asla evlenmek istemem.




yolda...

demir: (asi güllere bakınca) çiftliğin yakınındaki seradan.
asi: çok güzel güller,kim topladıysa eline sağlık.
demir: melek,leyla,ben...üçümüz birlikte yaptık,ortaklığımız başarılı oldu o zaman.sevindim.( asi hızlı yürümeye başlar) asi...senin gibi zeki birinin meseleyi bu kadar büyütmesi çok tuhaf.
asi: hangi meseleyi? ben birşey söylemedim.
demir: birbirimize numara yapmayalım.leyladan bahsettiğimi biliyorsun.
asi: leyla mükemmel bir kız.insan ondan ancak övgüyle söz edebilir.
demir: asi,yeter,yapma bunu! o benim kardeşimden farksız,buna neden inanmak istemiyorsun?
asi: neden inandırıcı olamadığını biraz düşün bakalım.
demir: bence asıl senin düşünmen lazım.
asi: tabi,topu karşı tarafa at ve kurtul.kendini eleştirmek çok zor,farkındayım ama bir yerden başlaman lazım.belki kendini benim yerime koyarak,olaylara benim gözümle bakarak başlayabilirsin.
demir: senin gözünle bakmam,bakamam! çünkü yanlış görüyorlar.
asi: dün kendini açıkca ortaya koymuştun.
demir: neydi,hatırlatır mısın?
asi: mesela kendinden fazla emin olman..
demir: haa tamam,bir de ne vardı? elindeki herşeyden sıkılan,ele geçiremediği herşeyi isteyen...bu senin görmek istediğin demir.sanki böyle olursam haklı çıkıp mutlu olacaksın.ama baştan sona yanlış.çocuk gibisin asi...hem yanlış anlıyorsun,üstüne bir de inat ediyorsun!
asi: boşuna tartışıyoruz.
demir: ( asinin elindekine bakarak) ne var bunu içinde?
asi: fatma abla...(evet yanlış okumuyorsunuz) defneye yolladı.
demir: bir tane alabilir miyim? ( almak ister)
asi: ( çeker) onlar defnenin.
demir: bir tane de mi vermezsin?
asi: hayır!
demir: hadi...( çekişirler)
asi: ya bırak,hepsini dökeceksin.
demir: ver ben tutayım bari.
asi: (yine çeker) bırak dökeceksin hepsini,buraya kadar getirdim,içeriye de götürebilirim.(ilerler,demire döner) geliyor musun,gelmiyor musun?
demir: ( gülleri kaldırarak) istiyor musun?
asi: hayır
demir: (gülleri koklar) anladım,istiyorsuno zaman gelirim.
asi: kendinden fazla emin olmak derken işte tam da bundan bahsediyordum.
demir: sen kardeşini merak ettiysen ben de kerimi merak ettim,bu çiçekler ikisine,kusura bakma
asi: iyi,o zaman bu böreklerden niye vermediğimi de kendi gözünle görürsün.

kahvaltıda...

kerim: demir iyisin valla,işi gücü bıraktın kahvaltıya oturuyorsun.hangi dağda kurt öldü?
demir: bu ortam bırakılır mı?( asiye bakar) kovsanız gitmem.
(defne böreklere gömülür)
kerim: üzme kendini canım,beni de üzme tamam mı?
defne: ( gözü böreklerden başka birşey görmeyerek) hı hı
kerim de alacak olur börekten;
cemal ağa: damat!!!
kerim : aman,tamam.
demir de uzanacak olur,asi engeller bu sefer.
asi: görünüşüne aldanmayın,hepsini bitirir.çocukluğundan beri o masadayken kimse böreğe uzanamaz.
demir: bu senin fikrin olmasın.
asi: alakası yok!
demir: belki de defne paylaşıyordur ama sen bir kez öyle dediysen öyle kalmıştır bu börek davası.
kerim : ( şaşkın) güzelim açlıktan ölmüşsün sen
cemal ağa: damat!!


ev konusunda...
demir: ben ofisteyim,işim bitince ararım ,gider ev bakarız.sen telefonumu bekle.
asi: emredersiniz!!!

ev bakarlarken...

asi: salon güzel,duvar kağıdının rengi geniş göstermiş.
demir: açık mavi veya duman rengi olabilir.
asi: krem rengi derinlik katar.
demir: açık mavi de gök rengidir,insanın içini açar.
asi: her taraf gök mavi zaten,burası istanbul mu?orda pencereyi açınca dibinde binalardan başka birşey görmüyorsun.


demir: burası çocuk odası olabilir.
asi: ne yapacaklar? kreş mi açacaklar bu kocaman odada?burası oturma odası için çok uygun.
demir: kerim en az 4 çocuk istiyor.
asi: o zaman sizin çiftliğe yerleşsinler,daha rahat olur.sen deburaya yerleşirsin.
demir: sen kaç çocuk istiyorsun? ( sessizlik.....)



asi: demir!!! sen ne biçim insansın!
demir: bala konusunda haklısın.benim için de sürpriz oldu.kızdığını bildiğim için de...
asi: kiminle ne yaptığın umrumda değil.
demir: o zaman neye kızdın peki?noldu?
asi: neye mi kızdım?dinle o zaman...daha bu akşam çiftliğe gidiyorum dedin,yalandı.baştan beri herşeyin yalandı.amacına ulaşmak için bizimle kedi fare gibi oynadın.ama artık masken düştü.
demir: hiçbir şey anlamıyorum,noluyor?
asi: keşke seni hiç tanımasaydım!keşke hiç gelmeseydin buraya!bütün bu yaptıklarını da şu tarakla süslemeye kalktın.ne bu fotoğrafı ne de bu tarağı istiyorum.kaybolun gidin artık hayatımdan!sana ait hiç birşeyin ben de kalsın istemiyorum.bu fotoğrafta yerin yok senin.ne fotoğrafta ne de hayatımda...

22. bölüm asi-demir

demir: hepsi kül oldu,biraz rahatladın mı?şimdi söyleyecek misin neye kızdığını?
asi: DEMİR BURDAN GİT ARTIK!!!
demir: NE OLDUĞUNU ANLATMAZSAN ARTIK BEN DE SENİN GİBİ BAĞIRMAYA BAŞLAYACAĞIM.KONU BALA DEĞİLSE NE O ZAMAN?
asi: neden yaptın?neden senedi arslan'a verdin?
demir: senet mi? ne senedi asi?
asi: çiftliğin son ipotek senedini neden arslana verdin?
demir: senet arslanın elinde olamaz.
asi: ama elinde ve bir bomba gibi kullanmaya hazırlanıyor.
demir: asi benim hiç birşeyden haberim yok.arslana senedi ben vermedim.
asi: kim verdi? arslan şu anda elindeki senetle babamdan öç alıyor.babamın karşısına geçip artık kral benim deyip duruyor!kendini tamamen kaybetmiş durumda.
demir: teyzem.işi bu kadar ileri götürdü demek.arslana yetki vermekten bahsediyordu.ama bu yetkiyi babanın,sizlerin aleyhine kullanamaz.izin vermem!bunun mutlaka bir yolu vardır.buna asla izin vermeyeceğim asi,merak etme.
asi: artık senin söylediklerine de,yaptıklarına da inanmıyorum.
demir: bekle...

demir: onu durduracağım asi.yaptığı yanlış.tamamen öfkeyle hareket ediyor.
asi: sen yine de konuşmamıza karışmasaydın.
demir: sana kötü davrandığını gördüm,öyle uzaktan bakamazdım.
asi: arslan bana birşey yapmaz.
demir: ben emin değilim.
asi: aklına koymuş,çiftliği alacak.
demir: bunun mutlaka bir yolu vardır.o yolu bulacağım asi.
asi: sen başlattın,o da devam ediyor.adım adım herşeyi mahvetmeye,yakıp yıkmaya devam ediyor.
yapacak birşey yok artık.bir çözüm yolu aramanın bir anlamı yok.
demir: yanında olduğuma bir inansan...bana güvenmek bu kadar mı zor asi? ama ben pes etmeyeceğim.güvensizliğini,bakışlarındaki bu hayal kırıklığını sileceğim.göreceksin sileceğim.

demir: sen ağlıyorsun...
asi: yalnız kalmak istiyorum.
demir: bu halde yalnız bırakamam seni.
.
.
.
demir: asi...
asi: babam bunu kaldıramayacak,kendini bıraktı.üstelik son zamanlarda ondan sevgimi esirgedim.onu artık sevmediğimi,saymadığımı sanıyor.
demir: sen öyle sanıyorsun.sevgini esirgediğini sanıyorsun.ama sahiden seviyorsan karşındaki bunu bilir asi...ne yaparsan yap bilir.insanın saklayamadığı tek şeydir sevgi;iyiki de öyledir.

asi: bu tarladaki taşların hepisni babam tek tek elleriyle topladı.burdak ağaçların hepsinin bir hikayesi var.biri babam doğduğunda dikilmiş,diğeri defne iki yaşındayken.(eğilir,toprağı avuçlarının arasına alır) biz topraktan koparsak çürürüz.ellerimiz toprağa değmezse içimiz kurur.
(demir asinin yanına çöker,ellerindeki toprağı temizler...ayağa kalkarlar,demir sarılır asiye...)
demir: demin,ellerin ellerimdeydi.hep böyle kalamaz mıyız?öfkemizden kurtulalım artık asi.hepimiz çok yıprandık.bak...böyle ne kadar güzel.(asinin yüzüne dokunur)

23. bölüm asi -demir...

telefondan sonra...

demir: asiii...asi bekle! baban...şehirdeki evdeymiş.
asi: hangi evde?
demir: benim evimde,gitsek iyi olur.
asi: tamam

ihsan: yaptığım hatanın bedelini ödüyorum,herşeyimi kaybettim.bu kadar ceza fazla değil mi?artık mücadele etmeyeceğim.yenildiğimi kabul edip köşeme çekiliyorum.zaten direnmeye de gücüm yok.
demir: böyle konuşmak size yakışmadı ihsan bey,beni şaşırttınız.
asi: herşeye rağmen yeniden toparlanabiliriz.gerekirse....
ihsan: taşıma suyla değirmen dönmüyor.kendi çiftliğimizde demirin işçisi olarak çalışamam artık.bunu kaldıramam,çok ağır olur.senin de böyle hissettiğine eminim.
asi: orda çalıştığım her gün,her dakika sana olduğu kadar bana da ağır geldi.
demir: ben koşulları değiştirmek için elimden geleni yaptım.bizimle çalıştığınız sürede size karşı bilmeden bir hata mı yaptım ihsan bey?
ihsan: mesele o değil,biliyorsun demir.o küçük bir parçası.şimdi meselemiz bambaşka.asi...çözüm yok kızım.kendimize daha fazla eziyet etmeyelim.bir çözüm yolu araman boşuna.
asi: baba...ben yenilgiyi kabul etmiyorum,savaşmaya devam edeceğim.gerekirse sıfırdan başlayarak.sen vazgeçmiş olabilirsin,yorulmuş olabilirsin ama bana pes etmemeyi sen öğrettin!sonunda çiftlik yine bizim olacak.birgün yine hep beraber çiftliğimize geri döneceğiz.


neriman:o baston senin oyuncağın,gözün de toprağın dışında her yere bakıyor maşallah!

demir: asi,biraz konuşalım mı?(yürümeye başlarlar) herşey çok ani oldu ama merak etme hallederiz.asi...toparlan,benimle şirkete gel.bir iki çözüm yolu düşündüm.konuşuruz,ona göre kararını verirsin.sen beni dinlemiyorsun...
asi: üniversiteden hocalarımla konuşup referans alabilirim.mutlaka destek olurlar,bir kaç çiftliğin daha hayvan bakımını daha üstlenebilirim.
demir: hemen iş mi bakacaksın?
asi: evet başka çarem yok,öyle büyük paralar kazanamam belki ama bu da bir başlangıçtır.
demir: acele etme asi.
asi: babam pes etti.birinin aileyi toparlaması lazım.şu anda benden başka birini göremiyorum
demir: ben varım asi!ama yok sayıyorsun.lütfen yardım etmeme izin ver,hiç değilse iş buluncaya kadar.
asi: demir,bu benim ailem.senden yardım kabul edemem.
demir: tabi bu sana çok ağır gelir değil mi?peki asi,şimdi git kararlarını uygulamaya başla.tek başına davranmaya devam et.ama şunu unutma,bir gün bu gururunu bırakabilirsen...herşey orda başlayacak.(demir gider)
asi: sanki sen gururundan vazgeçebilirsin...




demir: iş için başka bir şehre mi gideceksin?
asi: öyle görünüyor.
demir: iş istiyorsan burda da var.orda ne yapacaksan aynısını burda da yapabilirsin.birlikte çalışabiliriz.anlamıyorum ki,neden hayatını zorlaştırmaya çalışıyorsun?
asi: hayatım zaten zor.sen beni düşünme,düşünmen gereken misafirlerin var.onlarla ilgilen.
demir: asi bak,yine haksız yere üzerime geliyorsun.
asi: demir! ben kararımı verdim.
demir: ne yaptığının farkında mısın sen?burdan gidiyorsun...


yağmur altı....


demir: sen ne yaptığını bilmiyorsun asi!bu toprakları mı bırakıp gideceksin?artık senin değil ama selden kurtarmaya çalışıyorsun.gidemezsin sen asi,bu topraklara ihanet edemezsin!
asi: (demiri itekler) ne istiyorsun benden ha,ne!!!toprağımızdan koparttınız bizi.
demir: bir kere de yardım iste benden.bir kere de güven bana.bir kere de kaçma asi,yeter artık yapma bunu!!!
asi: senden yardım istemiyorum,burda bize yer yok artık anla.alın herşeyi,ne haliniz varsa görün!yeter ya!

yağmuraltında kısacık bir elele yürüyüş sonrasında(fazla kısaydı ama yaa)

demir: önce çiftliğe bir bakacaksın herhalde,birden gidip yerleşmeyeceksin.
asi: evet,bir bakmam gerekiyor.
demir: ne zaman gitmeyi düşünüyorsun?
asi: hemen,sabah erkenden.


sabah...
demir: günaydın
asi: günaydın
demir: birlikte gidiyoruz,hiç itiraz istemem
asi: ben turistik gezi yapmıyorum.hem senin işin yok mu?
demir: hangi arabayla gidiyoruz?

arabada...

demir: nereye gidiyoruz?
asi: adana yolunu bilmiyor musun?nereye gideceğimizi bal gibi biliyorsun demir
demir: bilmem,belki de fikrini değiştirirsin.arsuz'a gider,kıyıda yürürüz.
asi: o zaman beni sağda indirmen gerekecek.çünkü yürümeye hiç niyetim yok.


demir: çiftlik beklediğin gibi çıkmadı.fark etmedm sanma.
asi: bu çiftlik tam da tahmin ettiğim gibi.burayı adam edecek tecrübem var,merak etme.
demir: karlılık açısından düşünmen gerek.birincisi çok zaman alacak.ayrıca çok harcama yapman gerek.
asi: olabilir.
demir: diyelim şehirde bir iş buldun.belki de eline aynı para geçecek.değer mi bakalım zorlanmana?
asi: başka bir iş yapmak istemiyorum.
demir: şehirden ayrılmak için bahane arıyor gibisin.o da tamam.ya geride bıraktıkların?hiç mi önemi yok?
asi: böylesi daha iyi olacak.
demir: o kadar eminsin öyle mi?
asi: ben burda sıfırdan başlayacağım.artık arkama dönüp bakmamam lazım.kimse de benim ardımdan bakmasın.
demir: unutulmak mı istiyorsun asi?
asi: unutabilenler için evet


arabada...

asi: duracak mısın?
demir: niye?duramaz mıyım?
asi: geç kalıyoruz,devam etsen iyi olur.
demir: ben çok acıktım.bu şekilde yola devam edemem.
asi: çok az kaldı.antakya'da yersin artık.
demir: o kadar sabredemen.ayrıca senin de acıktığına eminim.hani toprak insanısın ya...ne zaman bir...(videoda çıkmamış burası) servisi sen yaptın,dolmaları beşer beşer koymasaydın.
asi: kadınlarla konuşurken daha nazik olmalısın.
demir: ben kaba biri miyim
asi: lokantayı geçiyorsun,durmayacak mısın?
demir: buraya yerleşirsen kimle inatlaşacaksın böyle?

demir: böyle sessizlik çöktüğünde,nedense hep hayal kurmak gelir içimden.gözlerini yumup bir hayal kurabilir misin?ama içinde yanında olmayı çok istediğin kişi de olsun.
asi: hayal kurmak istemiyorum.
demir: bir kez olsun dediğimi yapamaz mısın?hayattan vazgeçemediğin bi an olmadı mı hiç?bunu hayal etmek bu kadar zor mu?
asi: sen de bir hayal kurarsan olur.(gözlerini kapatır)
demir: hayal kurmuyorsun,kurar gibi yapıyorsun.
asi: rahatsız etme,sen kendi hayaline bak.
(gözlerini kapatır,demir onu izler)
asi: (gözlerini açar) bak,oyunbozanlık yapıyorsun ama
demir: ne istediğimi biliyorum ben asi.hayalle gerçeğin karıştığı bir yerdeyim.burda bir kır lokantasına oturmuş,seni seyrediyorum.benimkini anladığına göre seninkini sorabilir miyim?
asi: babamla tarlalarımıza doğru yürüyoruz.havada yağmurdan ıslanmış toprağın kokusu var.küçük damlacıklarda yüzüm ıslanıyor.mutluyum...ama artık bu gerçekleşmesi zor bir hayal.
demir: o yağmur damlalarını kıskanıyorum.başka yağmurlara mı bırakacaksın kendini?seni göremeyecek miyim artık?



demir: şimdi gidip ailene kararını mı bildireceksin?herşey senin elinde.
asi: yeni hayatlarına alışsalar iyi olacak.
demir: hoşcakal...


uçurumun kenarında...
asi: neden buraya geldik?
demir: arkanda bırakacağın şeylere bir bak asi.cemal ağayla birlikte içeri girince korktum.ben adanaya gitmemen için bir çözüm buldum asi.çirtliği ben aldım.hemen oraya geri dönmenizi istiyorum.adanaya taşınmanıza gerek kalmadı.şimdi bu fotoğrafta yer almak ister misin?